175 jaar spoormannen en -vrouwen

We vieren dit jaar 175 jaar spoorwegen. 175 jaar lang hebben mannen en vrouwen het mogelijk gemaakt dat treinen reden. Dat is vaak hard werken onder zware omstandigheden. De trein moet immers door. Over stoomlocomotieven wordt nostalgisch gedaan, maar de machinist en de stoker verrichtten hun werk in weer en wind en soms in afgrijselijk kou. De trein moest door. De mannen van weg en werken kwamen bij sneeuw onmiddellijk hun bed uit en gingen met handgereedschap de wissels sneeuwvrij maken. Geen werk voor watjes, want de trein moest door.

Bij een parlementaire enquête in 1881 bleek dat werkdagen van 12 tot 18 uur lang voor het spoorwegpersoneel gebruikelijk waren tegen een zeer slecht loon. De spoorwegstakingen van 1903 hebben geleid tot aanzienlijke verbeteringen en de spoorwegen kregen een Personeelsraad, een voorloper van de latere ondernemingsraden.

thumb arrienblogIn de Tweede Wereldoorlog heeft het spoorwegpersoneel het zwaar te verduren gehad. De geallieerden bombardeerden stations, viaducten en treinen, waardoor spoorwegmedewerkers om het leven kwamen. Maar de trein moest door.

Na de oorlog is heel hard gewerkt aan de wederopbouw van een zwaar beschadigd bedrijf. Alle grote doorgaande lijnen werden geëlektrificeerd, maar de trein reed door. De mannen van seinwezen vernieuwden het seinstelsel ingrijpend maar zo, dat de treinen gewoon door bleven rijden.